Deel deze pagina

The no-escape room

Directe link:

The no-escape room

We zijn als westerse mensheid inmiddels aardig bijgepraat over climate change en allerlei mogelijk onheil bij ongebreidelde economische groei en vervuiling. De mening over de waarschijnlijkheid daarvan mag verschillen, maar de bekendheid is universeel.

Uitersten

Bij het denken over the next century, van het jaar 2101 door tot het jaar 2200, is het daarom verleidelijk te vervallen tot een van de twee uiterste scenario’s:

1. Hemel – Utopia: het leven zal, geholpen door onze technologische ontwikkelingen, prachtig zijn, wij zullen lang leven als ‘God’, in een paradijs.

2. Hel – Dystopia: het leven en de mensheid zal vrijwel voorbij zijn, naar de knoppen geholpen door natuurrampen en oorlogen die het gevolg zijn van ons voortdurende egoïsme, hebzucht en onze ingebakken slechtheid. Het leven zal een hel zijn.

Beide scenario’s hebben hun profeten die hun boeken schrijven en films maken. En beide scenario’s hebben hun volgers en gelovigen.

Waardeloos

Beide scenario’s zijn echter waardeloos omdat ze de angel uit het ‘nu moeten handelen’ halen. Beide leiden aan escapeism. In het eerste geval leven we gewoon door in de positieve hoop en verwachting dat economische wetten en techniek ons er wel door kunnen krijgen. In het tweede geval leven we gewoon door want het heeft geen zin om veel te doen: we gaan toch ‘naar de kloten’.

Gulden Midden

Een interessanter scenario is daarom ‘checks and balances’. Een scenario waarbij uiteraard ontwikkeling plaatsvindt van techniek, maar mensen gewoon mensen blijven. Mensen met hun gebreken en goede zaken. Mensen die, samen met de checks and balances van de maatschappij, de boel bij elkaar houden. Binnen een bandbreedte. Het zal geen rechte weg zijn, maar een slingerende weg, die tussen twee uitersten blijft heen en weer gaan. Misschien, helaas, met een opstand en revolutie en oorlog hier en daar.

In grote lijnen is het in dit scenario de goeie ouwe aarde en mensheid die voort rolt. Met de dictators, en hun einde. Met de vredesbewegingen, en hun verval. Waarschijnlijk gewoon met de grote hoofdstromen van de religie. En gewoon de ijzersterke natuur die in elke situatie zich aanpast en verwoed de verloren ruimte zal proberen terug te winnen met weer een nieuw plan. Hoe ze ook wordt teruggedrongen door menselijk handelen en falen.

Gewone mensen

En het zijn echt gewoon onze kleinkinderen die daar leven. Met dezelfde intelligentie, wensen en intenties als wij. Dus in het denken over the next centrury, there is no escape, make room in your mind.

Dit blog is onderdeel van een reeks over ‘next century thinking’.