Directe link:
Directe link:
Een paar maanden geleden haalde ik met mijn fiets een jong kereltje in. Met zijn kleine fietsje was hij nog wat slingerend op weg naar Amersfoort. Ik mijmerde wat over de vroege zelfstandigheid van deze basisscholier die met een rugzakje naar ‘de grote stad’ reed.
Ik begon te denken over de wereld die voor hem lag en te rekenen… met een statistische levensverwachting van grofweg 80 jaar zou deze jongen het jaar… 2100 wel eens kunnen bereiken! Een jaar dat sci-fi-achtig ver weg klinkt, waarin beelden uit de film The Matrix naar voren komen. Of van de Jetsons. En toch was het opeens daar, in de weilanden, naast me, op de fiets. Hij zou het gaan zien.
En als ik hem zou raken, zou ik op indirecte manier het jaar 2100 aanraken. Als ik hem zou helpen of zou dwarsbomen, zou ik het leven in het jaar 2100 daadwerkelijk en objectief veranderen.
En toen raakte het me. Want dit is zo ontzettend gewoon dat ik niet snap dat ik het niet eerder zag. Natuurlijk hou je rekening met minimaal honderd jaar ver!
Ik ben als bedrijfsadviseur regelmatig met ‘de toekomst’ bezig, maar zelden met een termijn verder dan een paar jaar. De toekomst is in de alledaagse praktijk dat wat niet binnen een jaar tot klinkende munt leidt. Soms mag het even. Het verste dat ik heb gedaan was het bouwen van scenario’s voor het jaar 2020, in 2006, dus 14 jaar weg. Dat voelde toen als een veilige eeuwigheid. En het is opeens zo onbenullig dichtbij. Alles wat niet verder kijkt dan de volgende eeuw voelt opeens zo onbenullig kortzichtig.
Mijn kinderen zullen door steeds betere gezondheidszorg waarschijnlijk het jaar 2101 zien, ze zijn uit 1996 en 1999; en hun kinderen zeker. Een hele eeuw ligt daar voor ons, een next century om de hoek van het jaar 2101, waarin onze kinderen en hun kinderen moeten spelen, werken, leven, ademen, genieten, reizen…
En wij maar besluiten nemen en politiek bedrijven op de periode van een kabinet, van hooguit 4 jaar. Of de periode van een businessplan, met niet meer dan vijf jaar.
Hoe doe je dat dan, rekening houden met een perspectief van minimaal twee generaties? Behalve het denken in scenario’s, heb ik nog niet de antwoorden. Maar dat hoeft ook niet. Het gaat mij om een bewustwording. En het gaan zien van een gezamenlijke verantwoordelijkheid. En van kansen.
Daarom hoop ik vooral dit next century bewustzijn onder besluitvormers gaan vergroten. Niet meer en niet minder. Onder de titel 2101.nl wil ik samen met andere stakeholders een open Nederlands platform bouwen dat onze denkers en beslissers bij elkaar brengt en informeert. Waar lange-termijn-kennis en inzichten kunnen worden verworven die ons uittrekken boven een wereld van vandaag.
Niet om te dromen. Maar om in de wereld van vandaag ook de wereld van morgen te scheppen. Niet om naartoe te racen, niet om bang voor te zijn, maar om samen aan te bouwen. Want de bewoners van 2101 staan al naast ons.
Dit blog is het eerste van een reeks over ‘next-century thinking’.