Duurzaamheid is bedrijfscontinuïteit
Hoeveel ‘aardbollen’ – gemeten als uw ‘ecological footprint’ – vereist uw manier van consumeren en huishouden? Een testje dat je doet schrikken: het is heel uitdagend om onder één aardbol-equivalent uit te komen. En alleen dan is onze levensstijl natuurlijk echt ‘duurzaam’ of houdbaar voor de lange termijn. Is dat een rol en verantwoordelijkheid van consumenten – door andere keuzes te maken – of een rol van de producenten? Of voor de overheid om de voorwaarden te stellen? De vraag stellen is haar beantwoorden: alledrie.
Doordat er in de maatschappij verschillend wordt gedacht over de rol van de mens in ‘climate change’ en wat de effecten op de zeespiegel daarvan (zullen) zijn, zou je bijna vergeten dat Duurzaamheid en Sustainability bedrijfsmatig gezonde inzichten zijn. Welke ondernemer denkt er niet na over de continuïteit van zijn onderneming? Je denkt na over je leveranciers en je grondstoffen: zijn ze er nog over een paar jaar, en tegen welke prijs? Je denkt na over je productiefaciliteiten: blijven ze betaalbaar? En je denkt na over je afnemers: blijft mijn product of dienst aantrekkelijk en betaalbaar? Geen ‘vuiltje aan de lucht’?
De reisgezel: een snelle leerling
Het spreekwoord ‘Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen’ zit er een beetje naast. In het boek ‘Meesterschap’ van o.a. Paul Donders wordt prachtig duidelijk gemaakt wat de noodzaak is van reizen: leren!
Het boek onderscheidt vijf trappen van persoonlijke ontwikkeling: van Talent naar Professional, Reisgezel, Meester en Kunstenaar. Wat Donders schrijft over de derde stap – Reisgezel – intrigeert me: ‘Als gezel/professional werkte je in vroeger tijden ongeveer vijf jaar voor een meester, voordat je als reisgezel de wijdere wereld van Europa introk om je horizon als vakman te verbreden en je voor te bereiden op je meesterstuk. Helaas noemen veel mensen zich vandaag de dag professional, terwijl ze in de praktijk maar zeer middelmatige leerlingen blijken te zijn.‘
De kern is om te blijven leren, als leider, ondernemer, adviseur of in welk vak dan ook. Hoe?
Omgekeerde wereld
Stalin: oog voor mensen?
Vaak zijn de woorden die we gebruiken een mooie afspiegeling van wat we bedoelen. Maar soms letterlijk ‘in spiegelbeeld’. We willen dan precies het omgekeerde van wat we zeggen.
Twee voorbeelden daarvan. Stalin heeft gezegd: ‘Deze mensen zijn mijn waardevolste bezit.’ waarna de Grote Zuivering plaatsvond.
Een tweede voorbeeld. Een middle manager in een groot internationaal beursgenoteert bedrijf zegt tegen de adviseur/verkoper: ‘Ik wil graag dat ons bedrijf meer winst maakt’. Wat wil hij/zij werkelijk?
Roet in het eten
Sinds enkele jaren probeer ik mijn inkopen en handelen duurzamer te maken. Om los te zijn van de discussie over welke definitie van duurzaam moet worden gekozen, is voor mij de hoeveelheid CO2 (koolstofdioxide) een simpele, maar goede en werkbare maat voor ‘vervuiling’ en dus het tegenovergestelde van duurzaam. Duurzaam is minder CO2.
Ik onderzocht waar voor een Nederlander het grootste effect te behalen is. Tot mijn grote verrassing ontdekte ik dat mijn auto niet de grootste vervuiler was. Volgens wetenschappers van het Instituut voor Milieuvraagstukken van de Vrije Universiteit Amsterdam is het eten van vlees een veel grotere bron van CO2. Hoeveel keer groter? Raad eens zonder verder te lezen?
Is your organization innovative?
In my experience there are but few managers that would rate their organization as absolutely not innovative. There is always a number of changes going on or some development regarding markets or products. But if you would look honestly into the innovation mirror? What would you see in comparison to similar organizations in similar branches, around the world? The best question to ask yourself here is: what part of your revenue – not profit – do we get from products or services that have been introduced on the market only recently?
Innovatie – hoe meet ik dat?
Is uw bedrijf innovatief?
Er zijn in mijn ervaring weinig directeuren die hun bedrijf niet innovatief vinden. Er is altijd te wijzen op verandering en ontwikkeling. Maar als u eerlijk in de innovatie-spiegel wilt kijken? Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand … hoe ziet uw bedrijf er dan uit? ‘Objectief’ vergeleken met alle branche-genoten, wereldwijd?
De beste vraag daarbij is: welk deel van uw omzet (niet winst) haalt u uit producten of diensten die in de afgelopen periode nieuw op de markt zijn gekomen?
Het einde van email – niet vermenigvuldigen maar delen
Bent u nog wel blij met email?
E-mail is een prachtige vinding die in 1971 het licht zag. Wat ooit zondermeer de meest gebruikte en welkome toepassing van computernetwerken en het Internet was, is inmiddels een bron van irritatie en soms zelfs een slavendrijver geworden. Voor veel werkenden bestaat een groot deel van hun dag uit het beantwoorden van mails die ongevraagd, en vaak ongewenst, binnenkomen. En de tijd van het weldoordachte memorandum op papier ligt lang achter ons. Begraven samen met de fax, ergens midden jarig negentig.
Ondertussen zijn snellere, directere en soms betere vormen van elektronisch communiceren breed ingeburgerd: kletsen of ‘chatten’ (SMS, Skype, WhatsApp), het videogesprek (Skype, MSN, Google Talk, Facetime) en het prikbord (Twitter, Facebook, LinkedIn, Yammer, Flickr, Foursquare). Bedrijven willen er nog niet helemaal aan uit angst voor ofwel tijd verdoen ofwel het ongeoorloofd delen met mensen buiten de organisatie … maar er wordt al sinds 2009 gespeculeerd dat email ook binnen bedrijven uiteindelijk zal verdwijnen.
Dit archief bevat momenteel (nog) geen inhoud.