De lange keten om voedsel van de ‘grond’ naar onze mond te krijgen heeft een zeer werkwaardige schakel: de keuken. Wie heeft ooit bedacht dat we allemaal zelf ons eten moeten klaarmaken? Wie heeft ooit bedacht dat het hebben van een keuken in elk huis een goed idee was?
Hoe onhandig, onvriendelijk, tijd-, energie- en grondstof-verspillend is het zelf koken van eten! Dat is alsof iedereen een complete garage met gereedschap, houtblokken en draaibanken moet hebben om meubels te maken!
Het is pijnlijk duidelijk dat we momenteel, meer dan in de afgelopen dertig jaar, een polarisering van politiek en maatschappij doormaken. Er wordt gescholden en met modder gegooid op de Sociale media, en in het echt. Tussen burgers en staatslieden.
Het is steeds linkser tegen steeds rechtser, al zullen beide partijen beweren dat ze het nuchtere midden zijn en zeker niet extreem. Beide denken ze realist te zijn en hebben het gelijk van hun gekozen media en hun gekozen wetenschappers aan hun kant. Of het nu gaat om klimaatverandering of Zwarte Piet, het debat is eindeloos want het wordt gevoerd vanuit de loopgraven. Loopgraven die veel dieper graven dan zichtbaar in de argumenten. Want de eigenlijke verschillen gaan terug op diepere lagen in de menselijke psyche.
Nederland is een ondernemend handelsland en is bezig met een sprint naar een nieuwe en slimmere economie. En we liggen behoorlijk op kop. Als je het nog niet hebt gezien ga je het de komende paar jaren zien. Nederlandse overheid, universiteiten en brancheverenigingen zijn druk bezig met de promotie en stimulering. Waar heb ik het over? De circulaire economie.
De huidige productieketen is grotendeels lineair, van het opdelven van grondstoffen, via fabricage en gebruik naar een vuilverbranding. Dat is natuurlijk niet slim, en dat weten ondernemers. Maar doordat de grondstof-kosten en belastingen nog niet in lijn zijn met de werkelijkheid blijft deze vreemde situatie nog wat naijlen.
Stel dat u door een gewone bril kunt kijken die u informatie geeft over de complexe machine waar u nu aan werkt, inclusief stap voor stap handleiding.
Stel dat u door de stad loopt en daardoor informatie krijgt over de plekken die u bezoekt, inclusief vertaalde versies van alle bewegwijzering en reclames.
Stel dat u op kantoor tijdens een vergadering relevante informatie ziet bij het nemen van beslissingen of het ontwerpen van een product.
Stel dat u bij het besturen van uw voertuig door uw eigen auto en andere auto’s heen kunt kijken naar alle kanten en zo ongelukken kunt voorkomen?
De financiële transacties van een product hebben minstens zoveel impact op de duurzaamheid als het product zelf. Bij het product zijn natuurlijk de verbruikte energie en de hoeveelheid grondstoffen heel bepalend voor de duurzaamheid, maar de manier van betalen voor dat product kon wel eens de oplossing worden die ons naar een circulaire economie gaat helpen…
Als je nadenkt over de next century, die zich na de horizon van het jaar 2101 uitstrekt, dan kijk je automatisch ook over je schouder, terug in de tijd. Hoever terug is het, als ik zover vooruit kijk? En wat is er nog over van die tijd?
Een van de indrukwekkendste belevenissen bij mijn rondreis door California was het bekijken van de Sequoia’s. Bijvoorbeeld in Sequoia National Park of Humboldt Redwood States Park. Oeroude bomen, die reusachtige afmetingen hebben gekregen. Een omtrek van tien meter en een hoogte van honderd meter is niet ongewoon. Dit is te vergelijken met een flat van 30 verdiepingen met 1 woonkamer. Van deze bomen worden velen geschat op een leeftijd van meer dan 500 jaar en de oudste op een leeftijd van 2200 jaar! En dat zijn nog lang niet de oudste bomen op aarde. Dan wordt jaarringen tellen een echte klus.
Zo gezien is het kijken naar de next century gewoon om de hoek.
Een populair idee over innovatie is dat het idee ontstaat in gekke creatieve sessies, en daarna maximale vrijheid nodig heeft, en dus zo min mogelijk regels. Management wordt gezien als de grootste bedreiging van innovatie. En dat is waar, en niet waar tegelijk. Zo gooien we het kind met het badwater weg.
Ja, management als in lagen van spreadsheet-beheerders die de business op basis van cijfers binnen de banen van het afgesproken budget houden, die zijn een bedreiging van innovatie. Even niks over goed of fout daarvan, maar zulk management moeten we vermijden als het gaat om een innovatief en dus potentieel ontwrichtende ontwikkeling. Anders treedt het immuunsysteem in werking en wordt het ‘gezwel’ weggesneden.
Maar zo veel mogelijk vrijheid zonder structuur is hetzelfde als géén ondersteuning, en géén bescherming en géén stimulering.
In het nadenken over een verhaal over een mogelijke toekomst in de next century van 2102 tot 2200, een scenario dus, is het niet mogelijk om extrapolaties van actuele trends te maken. We kijken dan met een korte termijn-bril naar een verre toekomst. Ook wordt het dan te snel een technology-hype verhaal, terwijl wij mensen gewoon mensen blijven. Tenminste, laten we dat eens als uitgangspunt nemen…
Het is interessant om een conservatief of zo je wilt menselijk verhaal te maken, ik noem het een Lindy-scenario. De Lindy-rule is, vrij vertaald, dat de levensverwachting van een technologie of idee gelijk is aan de tijd die het nu al heeft geleefd over overleefd. Drie simpele voorbeelden:
We zijn als westerse mensheid inmiddels aardig bijgepraat over climate change en allerlei mogelijk onheil bij ongebreidelde economische groei en vervuiling. De mening over de waarschijnlijkheid daarvan mag verschillen, maar de bekendheid is universeel.
Bij het denken over the next century, van het jaar 2101 door tot het jaar 2200, is het daarom verleidelijk te vervallen tot een van de twee uiterste scenario’s:
1. Hemel – Utopia: het leven zal, geholpen door onze technologische ontwikkelingen, prachtig zijn, wij zullen lang leven als ‘God’, in een paradijs.
2. Hel – Dystopia: het leven en de mensheid zal vrijwel voorbij zijn, naar de knoppen geholpen door natuurrampen en oorlogen die het gevolg zijn van ons voortdurende egoïsme, hebzucht en onze ingebakken slechtheid. Het leven zal een hel zijn.
Beide scenario’s hebben hun profeten die hun boeken schrijven en films maken. En beide scenario’s hebben hun volgers en gelovigen.
Een paar maanden geleden haalde ik met mijn fiets een jong kereltje in. Met zijn kleine fietsje was hij nog wat slingerend op weg naar Amersfoort. Ik mijmerde wat over de vroege zelfstandigheid van deze basisscholier die met een rugzakje naar ‘de grote stad’ reed.
Ik begon te denken over de wereld die voor hem lag en te rekenen… met een statistische levensverwachting van grofweg 80 jaar zou deze jongen het jaar… 2100 wel eens kunnen bereiken! Een jaar dat sci-fi-achtig ver weg klinkt, waarin beelden uit de film The Matrix naar voren komen. Of van de Jetsons. En toch was het opeens daar, in de weilanden, naast me, op de fiets. Hij zou het gaan zien.
Het kan lang duren voordat technische uitvindingen gemeengoed worden. Neem de Quadcopter, de door vier hefschroeven aangedreven ‘helikopter’; het principe is bedacht en getest in 1907 door de Fransman Louis Breget. Zie foto boven.
Inmiddels kan iedereen vanaf een paar tientjes een drone kopen. Leuke techniek voor foto’s en filmpjes. Gewoon bestuurd via je mobiele telefoon. Ik waag me aan een toekomstvoorspelling. Minder dan tien jaar verder en een persoonlijke drone is net zo gewoon als nu een persoonlijke mobiele telefoon. Iedereen zijn hulpje bij de hand.
Innovatie heeft een doel, namelijk opties op de toekomst nemen. Aangezien we in een zeer complexe wereld leven zijn de toekomst en ontwikkelingen rondom je bedrijf fundamenteel onzeker. En daardoor is het succes van je innovatie zeer moeilijk te voorspellen. Het is eigenlijk een gokje. Een innovatie-gokje wagen is heel gezond als er eerst goed over is nagedacht.
Dit archief bevat momenteel (nog) geen inhoud.