Het gezegde “Stilstand is achteruitgang!” behoeft weinig onderbouwing in een wereld die zich snel ontwikkelt: een steeds internationalere markt met grote en zeer snel groeiende spelers in het verre oosten en zuiden. En een keiharde versnelling van de technologische adoptie door de maatschappij. Wie niet overtuigd is van de snelheid van deze ontwikkelingen waarin we ons hier en nu bevinden moet even het filmpje Shift Happens bekijken.
Persoonlijke groei is zakelijke groei
Stilstand moet worden vermeden door een constante innovatie. Innovatie van het productportfolio van het bedrijf. Maar voor een directeur is net zo goed de persoonlijke innovatie noodzakelijk. Voor je het weet is jouw trage persoonlijke ontwikkeling de begrenzing van de ontwikkeling van het bedrijf. Veel productinnovatie vereist een persoonlijke groei. Ik denk zelfs dat het laatste de bron van het eerste is. Een directeur die niet meer aan zichzelf werkt, staat stil, en ook de innovatie van het productportfolio en het bedrijf zullen stilvallen… en achteruitgaan.
How many ‘globes’, as measured in your ‘ecological footprint’, does your way of consumption and housekeeping require? A quick check will probably shock you: it is very hard and challenging to get your number below 1. And only then our lifestyle can be labelled ‘sustainable’ or feasible for a long-term period. Is this actually a role and responsibility of consumers, by making other choices. Or for producers? Or for the government by setting better boundaries to our economy? Asking the question is answering it: obviously for all three.
Als je een beetje nadenkt over de manier waarop je duurzaam kunt leven, en je je eigen (gezins)leven onder de loep neemt, kan het je niet ontgaan dat het nogal vreemd is dat we in Nederland allemaal, huisje aan huisje, tuintje aan tuintje dezelfde producten kopen en die veilig achter slot en grendel opslaan en ‘consumeren’. Of tentoonstellen zodat duidelijk wordt hoe goed het ons gaat…
Onze schuurtjes staan vol met mooi gereedschap dat letterlijk minder dan 1% van de tijd wordt gebruikt. Onze zolder staat vol met overbodige spullen, onze auto wordt hooguit 10% van de tijd gebruikt en onze kamers ook een fractie van de tijd. Kan dat anders? Kunnen we meer gaan delen? Als dat zo zou zijn zouden we grote sprongen in besparing en duurzaamheid kunnen maken: win-wins. Goedkoper én duurzamer.
“Do you want to supersize that?” was de vraag waarmee McDonalds berucht is geworden in de hilarische en tegelijk verontrustende documentaire ‘Supersize ME’. Elke keer als de medewerker vroeg of er het spreekwoordelijke ‘onsje meer’ mocht zijn, antwoordde de verslaggever ‘Ja’. Het gevolg: binnen een maand kon de dokter hem vertellen dat hij zou sterven als hij hiermee door zou gaan.
Kortom: laat je keuzes niet afhangen van het geforceerde en beperkte aanbod. Dan laat je je leven door een ander leven en bepalen. Met desastreuze gevolgen; zeker als je jezelf overlevert aan de voedselindustrie!
Maar kiezen, hoe doe je dat?
In zijn schokkende boek ‘Tricks of the mind‘ beschrijft meester-illusionist Derren Brown hoe hij zijn gewillige publiek voor de gek houdt. Hij licht tipjes van de sluier op, en beschrijft ook de manier waarop hij als ‘medium’ overtuigend ‘praat met de doden’. Zijn grootste staaltje bedrog was te zien in ‘Messiah‘ waar hij onder een valse naam naar Amerika reist en tot vier keer toe als guru of begaafd medium wordt gekroond door de lokale autoriteiten op het gebied van onder andere ‘remote viewing’ en ‘handoplegging’ en ‘christelijke bekering’. Derren’s boek is een grote tirade tegen (bij)geloof. Wij willen zo graag dat wetenschappelijk onmogelijke dingen kunnen dat we er graag in tuinen. Hij vertelt dan dit korte – mogelijk waar gebeurde – verhaal:
Als het gaat om bouwen lijkt de innovatie sinds het begin van de financiële crisis te vertragen. Met minstens 14 procent leegstand (landelijk gemiddelde) van kantoren ligt de bouwwereld in Nederland bijna ‘op z’n gat’.
Daarmee staat de innovatie gelukkig niet stil. In China zijn de problemen van andere aard. Daar heeft een snelgroeiend maar nog vrijwel onbekend bedrijf BSB een oud concept vermengd met nieuwe inzichten om bouwen tegelijkertijd zeer significant sneller, energiezuiniger en goedkoper te maken! En dan gaat het over een revolutionaire 50%, tot wel 90%. Het geheim?
Hoeveel ‘aardbollen’ – gemeten als uw ‘ecological footprint’ – vereist uw manier van consumeren en huishouden? Een testje dat je doet schrikken: het is heel uitdagend om onder één aardbol-equivalent uit te komen. En alleen dan is onze levensstijl natuurlijk echt ‘duurzaam’ of houdbaar voor de lange termijn. Is dat een rol en verantwoordelijkheid van consumenten – door andere keuzes te maken – of een rol van de producenten? Of voor de overheid om de voorwaarden te stellen? De vraag stellen is haar beantwoorden: alledrie.
Doordat er in de maatschappij verschillend wordt gedacht over de rol van de mens in ‘climate change’ en wat de effecten op de zeespiegel daarvan (zullen) zijn, zou je bijna vergeten dat Duurzaamheid en Sustainability bedrijfsmatig gezonde inzichten zijn. Welke ondernemer denkt er niet na over de continuïteit van zijn onderneming? Je denkt na over je leveranciers en je grondstoffen: zijn ze er nog over een paar jaar, en tegen welke prijs? Je denkt na over je productiefaciliteiten: blijven ze betaalbaar? En je denkt na over je afnemers: blijft mijn product of dienst aantrekkelijk en betaalbaar? Geen ‘vuiltje aan de lucht’?
Het spreekwoord ‘Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen’ zit er een beetje naast. In het boek ‘Meesterschap’ van o.a. Paul Donders wordt prachtig duidelijk gemaakt wat de noodzaak is van reizen: leren!
Het boek onderscheidt vijf trappen van persoonlijke ontwikkeling: van Talent naar Professional, Reisgezel, Meester en Kunstenaar. Wat Donders schrijft over de derde stap – Reisgezel – intrigeert me: ‘Als gezel/professional werkte je in vroeger tijden ongeveer vijf jaar voor een meester, voordat je als reisgezel de wijdere wereld van Europa introk om je horizon als vakman te verbreden en je voor te bereiden op je meesterstuk. Helaas noemen veel mensen zich vandaag de dag professional, terwijl ze in de praktijk maar zeer middelmatige leerlingen blijken te zijn.‘
De kern is om te blijven leren, als leider, ondernemer, adviseur of in welk vak dan ook. Hoe?
Vaak zijn de woorden die we gebruiken een mooie afspiegeling van wat we bedoelen. Maar soms letterlijk ‘in spiegelbeeld’. We willen dan precies het omgekeerde van wat we zeggen.
Twee voorbeelden daarvan. Stalin heeft gezegd: ‘Deze mensen zijn mijn waardevolste bezit.’ waarna de Grote Zuivering plaatsvond.
Een tweede voorbeeld. Een middle manager in een groot internationaal beursgenoteert bedrijf zegt tegen de adviseur/verkoper: ‘Ik wil graag dat ons bedrijf meer winst maakt’. Wat wil hij/zij werkelijk?
Sinds enkele jaren probeer ik mijn inkopen en handelen duurzamer te maken. Om los te zijn van de discussie over welke definitie van duurzaam moet worden gekozen, is voor mij de hoeveelheid CO2 (koolstofdioxide) een simpele, maar goede en werkbare maat voor ‘vervuiling’ en dus het tegenovergestelde van duurzaam. Duurzaam is minder CO2.
Ik onderzocht waar voor een Nederlander het grootste effect te behalen is. Tot mijn grote verrassing ontdekte ik dat mijn auto niet de grootste vervuiler was. Volgens wetenschappers van het Instituut voor Milieuvraagstukken van de Vrije Universiteit Amsterdam is het eten van vlees een veel grotere bron van CO2. Hoeveel keer groter? Raad eens zonder verder te lezen?
In my experience there are but few managers that would rate their organization as absolutely not innovative. There is always a number of changes going on or some development regarding markets or products. But if you would look honestly into the innovation mirror? What would you see in comparison to similar organizations in similar branches, around the world? The best question to ask yourself here is: what part of your revenue – not profit – do we get from products or services that have been introduced on the market only recently?
Is uw bedrijf innovatief?
Er zijn in mijn ervaring weinig directeuren die hun bedrijf niet innovatief vinden. Er is altijd te wijzen op verandering en ontwikkeling. Maar als u eerlijk in de innovatie-spiegel wilt kijken? Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand … hoe ziet uw bedrijf er dan uit? ‘Objectief’ vergeleken met alle branche-genoten, wereldwijd?
De beste vraag daarbij is: welk deel van uw omzet (niet winst) haalt u uit producten of diensten die in de afgelopen periode nieuw op de markt zijn gekomen?
Dit archief bevat momenteel (nog) geen inhoud.