Deel deze pagina

Het Orakel van Delphi – vragen aan de toekomst

Directe link:

Het Orakel van Delphi – vragen aan de toekomst

Ik ben naar Griekenland afgereisd en heb de heuvel bij Delphi zwetend en alleen beklommen. Vol vragen over de onzekere toekomst. Ik sta in de rij en wordt eindelijk toegelaten tot de tempel. En dan is ze plots daar: de Pythia, ziener en profetes, gezeten op een driepotige kruk, bedwelmd en in vervoering, en ze zegt: “Vreemdeling uit de lage landen, wat is jouw ene vraag?” Ik haal diep adem en…

Die ene vraag…

Maar eerst, hoe ben ik hier gekomen? Ja, dat is ook een reis… ik zal het kort vertellen; klik maar op de links als je meer wilt horen.

Het begon allemaal met een fietstocht naar Amersfoort en het zien van een jongetje op de fiets. Dat maakte me plots bewust van de nabijheid van het jaar 2100. Hij gaat het meemaken! En toen voelde ik van de kleinheid van onze denk- en planningshorizon.

Vervolgens werd ik me ervan bewust dat we meestal in extremen over dit jaartal, en de eeuw die daarachter ligt, praten: Utopia en Dystopia – hemel of hel. En niets ertussenin. En dat dit leidt tot gelatenheid op het gebied van bouwen aan een mooie toekomst voor onze kinderen. Misschien zelfs tot nihilisme: het heeft geen nut – leef vandaag, alsof het je laatste dag is.

Omdat bij denken over de toekomst Scenario Thinking meestal helpt, ben ik begonnen met een schets van een meer gemiddeld en gematigd scenario, het Lindy-scenario – niet de waarheid! – maar iets dat meer prikkelt om ook nu wat te doen. Uitgangspunt: mensen zijn nog steeds mensen, met dezelfde behoeften die we al duizenden jaren hebben. En ja, we eten gewoon nog, en feesten, en werken.

Over duizenden jaren gesproken… ik ben vervolgens naar zeer oude bomen gaan kijken, zoals Sequoia’s, die nu levend tussen ons staan, als teken dat dingen soms niet zoveel veranderen. En ben lid geworden van de Long Now Foundation, die creatief nadenkt over de volgende 10,000 jaar. En ons jaartal daarom schrijft als 02018.

En dat bracht mij uiteindelijk hier in Delphi, waar ik op het punt sta mijn ene vraag te stellen over de next-century, de eeuw die ligt achter het jaar 2101. Het land van onze kleinkinderen. Maar ik mag maar één vraag stellen. Ze dringen alweer achter me. En op mijn blocknote staan er wel twintig.

Kiezen

Geachte Pythia, mijn vraag aan de toekomstige eeuw, aan het land achter het jaar 2101, is de volgende: hoe is daar het welzijn van de mens? What is the future of well-being?

Haar ogen worden plotseling helder, en ze kijkt me strak aan. En begint een gesprek… Ik mag er niet veel van vertellen, maar wel enkele tipjes van de sluier oplichten.

Een gesprek

We hebben het gehad over de toekomst van het bevechten van eenzaamheid en het vinden van gemeenschap. Over het bevechten van verveling en het vinden van zingeving. Over het bevechten van ongelijkheid en het vinden van rechtvaardig bestuur. Over muziek, vogelgeluid en de stilte. Over het leven in een post-petrol society.

Een onvergetelijk en inspirerend gesprek.

Praat u mee?

Dit blog is onderdeel van een reeks over ‘next century thinking’.