Deel deze pagina

Het gat in de markt, niet in de muur

Directe link:

Het gat in de markt, niet in de muur

Volgens betrouwbare bron was er ooit een directeur bij Mars, één van de eigenaren, die altijd met een los boortje in de zak van zijn jasje liep, waar een normaal mens misschien een pochet zou doen. Als een medewerker dan iets ‘verkeerds’ zei over hun onvolprezen suikergoed dan kon hij boos het boortje op tafel smijten en roepen: ‘They want a hole in the wall, not a drill!’ met daarna nog een krachtterm die de grote wijsheid en de autoriteit van de afzender moest onderstrepen.

Ik heb het altijd een bizar verhaal gevonden. Het is vast ouder dan die ‘man van Mars’. ‘Pun intended’. Maar het wordt nog steeds naverteld, tot op de dag van vandaag. Ben ik nou de enige die vind dat de keizer geen kleren aan heeft? Want mijn vraag is: welke consument wil nou eigenlijk gaten in zijn muur? Nou even eerlijk: wil jij gaten in je muur? Ken jij iemand die gaten in zijn muur wil? Nee toch?

Dus deze metafoor van het boortje gaat gewoon mank. Als je echt gaat nadenken over wat de consument eigenlijk echt wil dan kun je best tot leuke nieuwe inzichten komen voor de marketing van je product, maar dan moet je wel het grote plaatje bekijken en verder gaan dan de letterlijke functie. Dan gaat het misschien zo – en vul zelf andere geslachten in als je andere ideeën over je relatie hebt – het is maar een voorbeeld. De vrouw des huizes wil een comfortabele ‘cocoon’, een plek van waaruit het gezin de boze buitenwereld kan bekijken via de televisie, en waar het veilig toeven is, met rustgevend interieur, en bij haar lifestyle passende ornamenten aan de muren.

Daarom vraagt zij de heer des huizes om op een aangegeven plaats een lijst op te hangen. De heer kijkt op de achterkant van de kunstige ‘waterval’ van een woonwarenhuis, ziet een touwtje of een oogje en denkt: een L-vormig haakje zou mooi zijn. Dat heeft hij ooit geleerd van zijn vader. Overigens, in Engeland zou zijn vader hem geleerd hebben om het schilderijtje met een soort koperen reepjes aan de muur vast te schroeven, waarbij ook een schroef in de voorzijde van de lijst wordt gedraaid. Maar daar staat mijn verstand even helemaal stil… dus ik blijf u de duiding daarvan schuldig. Dit is voer voor antropologen en ik zou in ieder geval geen Engelse auto kopen…

Afijn, onze ‘heer’ denkt nu waarschijnlijk automatisch aan een gat in de muur, de lokatie van de leidingen in het huis, een type plugje en een keuze voor gewone of beton-boor – een combinatie van verschillende technieken. En hij heeft een boortje voor elke maat, keurig op een rijtje als een setje geweerpatronen, want dat heeft hij gekregen voor vaderdag. Die boor heeft hij zichzelf eens cadeau gedaan in een moment van euforie staande in de Karwei of Praxis. Het zijn de ego-strelende en rol-bevestigende artikelen die hem een beetje een John Wayne met een pistool maken. Terzijde, mijn kleine neefje heeft een heuse ‘Bosch’ kinder-boormachine, echt van het merk, met alle functies. Er helemaal klaar voor …

Zo gezegd zo gedaan, met nog een kruisje op de muur staat de heer nu in de aanval met het rode potlood achter zijn oor en boor op de heup – zo doet een vakman dat toch? Zij kijkt mee en vraagt nog bezorgd of dit nu echt zo moet: kan het niet anders? Hij schudt wijs van niet. Na een half uur is het klusje geklaard en kijken ze beiden kritisch en van een afstand naar de muur. Hij denkt tevreden: ‘Ze vind me geweldig!’. Zij denkt: ‘Ik had het toch een stukje naar rechts moeten doen, maar dat vraag ik hem maar niet om zijn ego niet te schaden en dan heb ik zo nog een gat in mijn muur.’

Dus… in dit complexe verhaal van rollen, wensen en dromen speelt ergens een gaatje in de muur een zeer vervelende bijrol, waar iemand absoluut niet blij mee is. Ik wens de marketeers die nog met boortjes rondlopen veel succes met het zoeken naar een gat in de markt.

P.S. Intussen heeft innovatiekampioen 3M het wel begrepen, en ontwikkelde een systeem waarmee ‘zonder boren, zonder sporen’ iets aan de wand kan worden gehecht.