Duurzaamheid is bedrijfscontinuïteit
Hoeveel ‘aardbollen’ – gemeten als uw ‘ecological footprint’ – vereist uw manier van consumeren en huishouden? Een testje dat je doet schrikken: het is heel uitdagend om onder één aardbol-equivalent uit te komen. En alleen dan is onze levensstijl natuurlijk echt ‘duurzaam’ of houdbaar voor de lange termijn. Is dat een rol en verantwoordelijkheid van consumenten – door andere keuzes te maken – of een rol van de producenten? Of voor de overheid om de voorwaarden te stellen? De vraag stellen is haar beantwoorden: alledrie.
Doordat er in de maatschappij verschillend wordt gedacht over de rol van de mens in ‘climate change’ en wat de effecten op de zeespiegel daarvan (zullen) zijn, zou je bijna vergeten dat Duurzaamheid en Sustainability bedrijfsmatig gezonde inzichten zijn. Welke ondernemer denkt er niet na over de continuïteit van zijn onderneming? Je denkt na over je leveranciers en je grondstoffen: zijn ze er nog over een paar jaar, en tegen welke prijs? Je denkt na over je productiefaciliteiten: blijven ze betaalbaar? En je denkt na over je afnemers: blijft mijn product of dienst aantrekkelijk en betaalbaar? Geen ‘vuiltje aan de lucht’?
De reisgezel: een snelle leerling
Het spreekwoord ‘Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen’ zit er een beetje naast. In het boek ‘Meesterschap’ van o.a. Paul Donders wordt prachtig duidelijk gemaakt wat de noodzaak is van reizen: leren!
Het boek onderscheidt vijf trappen van persoonlijke ontwikkeling: van Talent naar Professional, Reisgezel, Meester en Kunstenaar. Wat Donders schrijft over de derde stap – Reisgezel – intrigeert me: ‘Als gezel/professional werkte je in vroeger tijden ongeveer vijf jaar voor een meester, voordat je als reisgezel de wijdere wereld van Europa introk om je horizon als vakman te verbreden en je voor te bereiden op je meesterstuk. Helaas noemen veel mensen zich vandaag de dag professional, terwijl ze in de praktijk maar zeer middelmatige leerlingen blijken te zijn.‘
De kern is om te blijven leren, als leider, ondernemer, adviseur of in welk vak dan ook. Hoe?
Omgekeerde wereld
Stalin: oog voor mensen?
Vaak zijn de woorden die we gebruiken een mooie afspiegeling van wat we bedoelen. Maar soms letterlijk ‘in spiegelbeeld’. We willen dan precies het omgekeerde van wat we zeggen.
Twee voorbeelden daarvan. Stalin heeft gezegd: ‘Deze mensen zijn mijn waardevolste bezit.’ waarna de Grote Zuivering plaatsvond.
Een tweede voorbeeld. Een middle manager in een groot internationaal beursgenoteert bedrijf zegt tegen de adviseur/verkoper: ‘Ik wil graag dat ons bedrijf meer winst maakt’. Wat wil hij/zij werkelijk?
Roet in het eten
Sinds enkele jaren probeer ik mijn inkopen en handelen duurzamer te maken. Om los te zijn van de discussie over welke definitie van duurzaam moet worden gekozen, is voor mij de hoeveelheid CO2 (koolstofdioxide) een simpele, maar goede en werkbare maat voor ‘vervuiling’ en dus het tegenovergestelde van duurzaam. Duurzaam is minder CO2.
Ik onderzocht waar voor een Nederlander het grootste effect te behalen is. Tot mijn grote verrassing ontdekte ik dat mijn auto niet de grootste vervuiler was. Volgens wetenschappers van het Instituut voor Milieuvraagstukken van de Vrije Universiteit Amsterdam is het eten van vlees een veel grotere bron van CO2. Hoeveel keer groter? Raad eens zonder verder te lezen?
Dit archief bevat momenteel (nog) geen inhoud.